ADORANDI

ADORANDI

ritus, is erat apud Veteres qui deseribitut Minucio Felici in Octav. Caecilius simulacrô Serapidis denotatô, ut vulgus superstitiosus solet, manum ori admovens, osculum labris impressit. Hinc Plin. l. 28. c. 2 in adorando, dextram ad osculum referimus; et Apuleius in Apolog. Nulli Deo ad hoc aevi supplicavit; nullum templum frequentavit: si fanum aliquod praetereat, nefas habet ador andi gr atiâ manum labris admovere. Unde labratum osculum eius, qui sic in ador ando

manum labris admovebat et osculabatur, Vidc infra in voce Iacere. it. Labratum osculum. Atque ita Numina sua olim, Deorumque simulacra venerabantur. Inde ritus ad Imperatores translatus est, Principesque. De Petsis Trebellius Pollio in Triginta Tyrannis, c. 30. ubi Zenobiae mentione factâ, Adorata, inquit est more Persarum: quod tamen Heliogabalum coepisse, vetuisse autem Severum Lamprid. refert. Mos vero adorandi apud Persas auctre Cyrô, apud Arrianum l. 4. talis erat: Genu flexô, proni procumbentes in terram, fronte humum feriebant, ac tetram osculabantur, Curtius l. 6. c. 6. et l. 8. c. 5. Val. Max. l. 7. c. 3. Ioseph. Iud. Antiq. l. 20. c. 3. Martial. l. 10. Epigr. 73. Alii. Quem ritum προσκυνεῖν dixisse Graecos C. Nepos Conone c. 3. docet, ab hoc Artaxerxi negatum, uti Alexandro M. a Callisthene, ab Ismenia Thebanorum legato callide inter versum potius, quam exhiitum, ab hodierno Indorum Rege denuo in usum vocatum, ut videre est apud Frid. Hildebrandum ad Nepotem d. l. plura apud Barn. Brissonium de Regno Persarum l. 1. Lucianus, reductis post terga manibus Persas adorasse Reges suos addit, in Navigio, vide quoque Petr. Pithoeum Adv. subces. l. 1. Io. Frid. Gronovium Notis ad Livium l. 9. c. 18. ubi de Adulandi voce, Schottum aliosque ad C. Nepotem cit. loc. Sed et Imperatores romanos adoratos esse, certum, quamvis non eôdem, quô Persae, modô. Unde ador andae sacrae purpurae tam frequens in libris mentio; et sacros vultus adorare, saepius legitur apud Auctores, etc. Salmas. ad Trebellii loc. cit. Quam in rem purima congessit Iacobus Gotofredus ad leg. un. Cod. Theodosiani de Praepositis sacricubiculi. Vide quoque infra, ubi de phrasi purpuram adorare et Salutandi ritu. Addam hîc saltem, quae Calvin. Lexic. Iurid. fuggerit: Adorare, inquit, Principem eiesque Purpuram, est venerari, salutare, ad Principis genua accidere, genua flectere i. e. manu labris admotâ, et taciâ dein Principis purpurâ, vel genu complexô etc. 1. unic de Comit. et Tribun. Schol. l. 12. C. Sic adorare Principis aeternitatem, legimus l. 2. de sabric. l. 11. C. Priscus venerationis istiusmodi apud Israelitas gestus erat, in faciem procidere, Persico similis sed eo simplicior in Sacris literis frequens apud Europaeos; Iam Principibus Regibusque genua flectuntur caputque submittitur etc. Adorare Imbres Seneca dixit, missilia Principum, quae, Ludis ferventibus, in populum venerabundum spargebantur, de quibus suô locô: vide quoque hîc infra.